-
1 huc
huc (old form hoc, like illoc, istoc, Plaut. Capt. 3, 1, 19; id. Truc. 2, 2, 27 et saep.; Ter. Eun. 3, 2, 48; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 5; Cic. Brut. 11, 10, 3; Nep. Phoc. 3, 3; Verg. A. 8, 423; Petr. 39; Inscr. Orell. 4394; 4471; 4814; cf. Serv. ad Verg. A. l. l.), adv., to this place, hither, = deuro.I.Lit.: imus huc, illuc hinc: cum illuc ventum est, ire illinc lubet, etc., Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 258 Vahl.):B.huc illinc venire,
Ter. Ad. 4, 5, 39:jam huc adveniet miles,
Plaut. Bacch. 2, 2, 44:pater huc me misit ad vos oratum meus,
id. Am. prol. 20:quin huc ad vos venire propero?
Cic. Rep. 6, 15:hinc profecti huc revertuntur,
id. ib. 6, 13 fin.:huc raro in urbem commeat,
Ter. Hec. 1, 2, 100:te huc foras seduxi,
Plaut. Aul. 2, 1, 14:huc est intro latus lectus,
Ter. Heaut. 5, 1, 30:huc huc convenite,
Petr. 23:huc mecum, Epidauria proles, huc, alti gaudens,
Stat. S. 1, 4, 62:locus erat castrorum editus, huc magno cursu contenderunt,
Caes. B. G. 3, 19, 1; cf. id. ib. 4, 21, 4:ubi arma esse sciam, huc veniam,
Liv. 35, 19, 4:sic inde huc omnes currunt,
Juv. 3, 308.—Pregn., with verbs expressing state or action after motion ( poet.):huc ades, o formose puer,
Verg. E. 2, 45; 7, 9; 9, 39:huc ager ille malus dulcesque a fontibus undae ad plenum calcentur,
id. G. 2, 243; Stat. Th. 4, 54; id. S. 1, 3, 72:sed huc qua gratia te arcessi jussi, ausculta,
Ter. Eun. 1, 2, 19; cf.:huc propius me vos ordine adite,
Hor. S. 2, 3, 80; Tib. 1, 7, 49.—With gen.:C.mulier ex Andro commigravit huc viciniae,
into this neighborhood, Ter. And. 1, 1, 43 Fleck., Umpfenbach (dub.; cf. Non. p. 499; Prisc. II. p. 187; Hand, Turs. III. p. 107; cf. II. B. infra).—Huc illuc, huc atque illuc, huc et illuc, etc.; also: huc et illo and huc et huc, hither and thither:D.ne cursem huc illuc via deterrima,
Cic. Att. 9, 9, 2:velut salientes huc illuc,
Quint. 10, 7, 6:dum huc illuc signa vertunt,
Liv. 7, 34, 9:cum huc atque illuc signa transferrent,
id. 5, 8, 8:huc atque illuc intuentem vagari,
Cic. de Or. 1, 40, 184:tum huc, tum illuc volant alites,
id. Div. 1, 53, 120; cf.:volucres huc et illuc passim vagantes,
id. ib. 2, 38, 80; Cels. 2, 15:huc illucque,
Plin. 37, 6, 22, § 83 (Jan., ex illo):huc illucve,
Cels. 6, 6, 36; 7, 3 al.:ista sidera huc et illo diducet velocitas sua,
Sen. Ben. 5, 6 med.:ut ora vertat huc et huc euntium Liberrima indignatio,
Hor. Epod. 4, 9.—Huc usque, or in one word, hucusque, hitherto, thus far (very rare):II.hucusque Sesostris exercitum duxit,
Plin. 6, 29, 34, § 174.—Transf., in non-local relations, hither, to this, to these, to this point, so far:B.ut haec multo ante meditere, huc te pares, haec cogites, ad haec te exerceas,
Cic. Fam. 1, 7, 9:accedat huc suavitas quaedam oportet sermonis,
Cic. Lael. 18, 66; so freq., huc accedit, etc.;v. accedo: Massilienses naves longas expediunt numero XVII. Multa huc minora navigia addunt,
add to these, Caes. B. C. 1, 56, 1; so freq., adde huc;v. addo: legiones effecerat civium Romanorum IX., etc... Huc Dardanos, etc., adjecerat,
id. ib. 3, 4 fin.:huc natas adice septem,
Ov. M. 6, 182:huc pertinet nobile apud Graecos volumen Heraclidis,
Plin. 7, 52, 53, § 175 et saep.—Hence, like eo, followed by ut with subj.:huc unius mulieris libidinem esse prolapsum, ut, etc.,
Cic. Cael. 20, 47; cf.:rem huc deduxi, ut, etc.,
id. Cat. 2, 2, 4:huc flexit, ut, etc.,
Tac. A. 4, 41:rem Romanam huc satietate gloriae provectam, ut, etc.,
id. ib. 12, 11:huc cecidisse Germanici exercitus gloriam, ut, etc.,
id. H. 3, 13.—So, like eo, with gen.:C.huc arrogantiae venerat, ut, etc.,
Tac. A. 3, 73:huc deductum necessitatis, ut, etc.,
Val. Max. 8, 1 ext. 6; cf. above, I. B.—Huc et illuc:D.versare suam naturam et regere ad tempus atque huc et illuc torquere ac flectere,
Cic. Cael. 6, 13:huc et illuc rapit,
id. Off. 1, 28, 101:verses te huc atque illuc necesse est,
id. Fin. 5, 28, 86; cf.:dum in dubio est animus, paulo momento huc vel illuc impellitur,
Ter. And. 1, 5, 31.—Huc usque or hucusque, to such an extent, to such a point or pitch (cf. Krebs, Antibarb. p. 530 sq.):E.mirum esset profecto, hucusque profectam credulitatem antiquorum,
Plin. 26, 4, 9, § 20:exercitum duxit,
id. 6, 29, 34, § 174:simulatio hucusque procedit ut, etc.,
Quint. 5, 13, 22.—With the demonstr. ce, and the interrog [p. 869] part. ne, hucine? hitherto? to this? so far? hucine tandem omnia reciderunt, ut civis Romanus virgis caederetur? Cic. Verr. 2, 5, 63, § 163:F.hucine. Micipsa pater, beneficia tua evasere,
Sall. J. 14, 9.—And with gen.:hucine rerum Venimus?
Pers. 3, 15. —To this end, for this purpose (postclass.):rubrum quoque emplastrum, quod Ephesium vocatur, huc aptum est,
Cels. 5, 19, 21. -
2 hūc
hūc adv. [* hoi (stem HO- of hic)+-ce], to this place, hither: commeare, T.: venisse: huc reverti<*> magno cursu contendere, Cs.: huc adesse: Huc ades, i. e. come near, V.: ausculta, T.: huc viciniae, into this neighborhood, T.: ne cursem huc illuc, hither and thither: dum huc illuc signa vertunt, L.: tum huc, tum illuc volant: Ut ora vertat huc et huc, H.— Hither, to this, to this point, so far: huc animum ut adiungas tuom, T.: ut huc te pares, haec cogites: huc omnis aratri Cessit amor, for this purpose, V.: rem huc deduxi, ut, etc.: verses te huc atque illuc necesse est, in different directions.—With ne, in the form hūcine? hitherto? to this? so far?: hucine tandem omnia reciderunt, ut, etc.: hucine beneficia tua evasere, result in this, S.— To this, in addition, besides: accedat huc suavitas oportet: Multa huc navigia addunt, add to these, Cs.* * *here, to this place; to this point -
3 adtribuo
at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).I.In gen.A.Lit.:B.pueros attribue ei, quot et quos videbitur,
Cic. Att. 12, 30:video, cui Apulia sit attributa,
assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:insulae Rhodiis attributae,
annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:Camunni finitimis adtributi municipiis,
Plin. 3, 20, 24, § 134:equos gladiatoribus,
Caes. B. C. 1, 14:quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,
Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:aliquem,
ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,
Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:pecuniam alicui,
Cic. Phil. 14, 14, 16:ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,
id. ib. 14, 14 fin.;so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,
Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:attributos quod appellas, valde probo,
i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—Trop.:II.timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,
Cic. Rosc. Am. 4:Suus cuique attributus est error,
Cat. 22, 20:si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,
i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:curam alicujus rei adtribuere,
Liv. 26, 49.—Esp.A.To join in addition, to add:B.non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,
Cic. Tusc. 3, 30, 73.—Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):C.si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,
Cic. Sen. 1, 3:Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,
id. de Or. 2, 3, 14:bonos exitus dis immortalibus,
id. N. D. 3, 37, 89:aliis causam calamitatis,
id. Verr. 2, 5, 41.—T. t., to lay as a tax or tribute:A.his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,
Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.(Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—B.In gram. lang., a predicate, attribute:Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,
Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin. -
4 adtributus
at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).I.In gen.A.Lit.:B.pueros attribue ei, quot et quos videbitur,
Cic. Att. 12, 30:video, cui Apulia sit attributa,
assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:insulae Rhodiis attributae,
annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:Camunni finitimis adtributi municipiis,
Plin. 3, 20, 24, § 134:equos gladiatoribus,
Caes. B. C. 1, 14:quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,
Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:aliquem,
ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,
Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:pecuniam alicui,
Cic. Phil. 14, 14, 16:ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,
id. ib. 14, 14 fin.;so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,
Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:attributos quod appellas, valde probo,
i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—Trop.:II.timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,
Cic. Rosc. Am. 4:Suus cuique attributus est error,
Cat. 22, 20:si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,
i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:curam alicujus rei adtribuere,
Liv. 26, 49.—Esp.A.To join in addition, to add:B.non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,
Cic. Tusc. 3, 30, 73.—Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):C.si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,
Cic. Sen. 1, 3:Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,
id. de Or. 2, 3, 14:bonos exitus dis immortalibus,
id. N. D. 3, 37, 89:aliis causam calamitatis,
id. Verr. 2, 5, 41.—T. t., to lay as a tax or tribute:A.his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,
Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.(Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—B.In gram. lang., a predicate, attribute:Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,
Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin. -
5 attribuo
at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).I.In gen.A.Lit.:B.pueros attribue ei, quot et quos videbitur,
Cic. Att. 12, 30:video, cui Apulia sit attributa,
assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:insulae Rhodiis attributae,
annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:Camunni finitimis adtributi municipiis,
Plin. 3, 20, 24, § 134:equos gladiatoribus,
Caes. B. C. 1, 14:quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,
Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:aliquem,
ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,
Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:pecuniam alicui,
Cic. Phil. 14, 14, 16:ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,
id. ib. 14, 14 fin.;so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,
Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:attributos quod appellas, valde probo,
i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—Trop.:II.timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,
Cic. Rosc. Am. 4:Suus cuique attributus est error,
Cat. 22, 20:si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,
i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:curam alicujus rei adtribuere,
Liv. 26, 49.—Esp.A.To join in addition, to add:B.non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,
Cic. Tusc. 3, 30, 73.—Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):C.si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,
Cic. Sen. 1, 3:Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,
id. de Or. 2, 3, 14:bonos exitus dis immortalibus,
id. N. D. 3, 37, 89:aliis causam calamitatis,
id. Verr. 2, 5, 41.—T. t., to lay as a tax or tribute:A.his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,
Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.(Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—B.In gram. lang., a predicate, attribute:Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,
Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin. -
6 attributum
at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).I.In gen.A.Lit.:B.pueros attribue ei, quot et quos videbitur,
Cic. Att. 12, 30:video, cui Apulia sit attributa,
assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:insulae Rhodiis attributae,
annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:Camunni finitimis adtributi municipiis,
Plin. 3, 20, 24, § 134:equos gladiatoribus,
Caes. B. C. 1, 14:quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,
Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:aliquem,
ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,
Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:pecuniam alicui,
Cic. Phil. 14, 14, 16:ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,
id. ib. 14, 14 fin.;so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,
Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:attributos quod appellas, valde probo,
i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—Trop.:II.timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,
Cic. Rosc. Am. 4:Suus cuique attributus est error,
Cat. 22, 20:si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,
i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:curam alicujus rei adtribuere,
Liv. 26, 49.—Esp.A.To join in addition, to add:B.non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,
Cic. Tusc. 3, 30, 73.—Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):C.si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,
Cic. Sen. 1, 3:Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,
id. de Or. 2, 3, 14:bonos exitus dis immortalibus,
id. N. D. 3, 37, 89:aliis causam calamitatis,
id. Verr. 2, 5, 41.—T. t., to lay as a tax or tribute:A.his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,
Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.(Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—B.In gram. lang., a predicate, attribute:Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,
Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin. -
7 faber
faber brī ( gen plur. brūm; rarely brōrum, C.), m [2 FAC-], a workman, maker, forger, smith, artificer, carpenter, joiner: Marmoris aut eboris aut aeris, H.: hominem pro fabro emere: fabri ad aedificandam rem p., laborers: praefectus fabrūm, chief engineer, Cs.: ex legionibus fabros delegit, artisans, Cs.: His fabris crescunt patrimonia, i. e. these smiths add to their patrimonies, Iu.: volans (i. e. Icarus), Iu.: tignarius, carpenter.— Prov.: tractant fabrilia fabri, H.— A dory, sunfish, O.* * *Ifabra, fabrum ADJskillful; ingenious; of craftsman/workman/artisan or his workIIworkman, artisan; smith; carpenter -
8 faber
1.făber, bri ( gen. plur. most freq. fabrum; cf.:I.jam ut censoriae tabulae loquuntur, fabrum et procum audeo dicere, non fabrorum et procorum,
Cic. Or. 46, 156: fabrum, Caes. ap. Cic. Att. 9, 8, C, 2; Caes. B. C. 1, 24, 4; Plin. 34, 1, 1, § 1 al.:fabrorum,
Plaut. Most. 1, 2, 54; Cic. Verr. 2, 1, 56, § 147; Plin. 35, 15, 51, § 182 al.), m. [Sanscr. root bha-, gleam, shine; Gr. phêmi, say, phainô, show; cf. for], a worker in wood, stone, metal, etc., a forger, smith, artificer, carpenter, joiner (syn.: artifex, opifex, operarius), tektôn.Prop.A.With adj. of material, etc., specifying the trade:B.tamen ego me Phidiam esse mallem, quam vel optimum fabrum tignarium,
carpenter, Cic. Brut. 73, 257; so,tignarius,
id. Rep. 2, 22; Inscr. Orell. 4087; cf.:fabros tignarios dicimus non eos duntaxat, qui tigna dolant, sed omnes, qui aedificant,
Dig. 50, 16, 235:ut fortunati sunt fabri ferrarii, Qui apud carbones assident!
blacksmiths, Plaut. Rud. 2, 6, 47:fabrum aerariorum conlegium,
copper-smiths, braziers, Plin. 34, 1, 1, § 1; cf.:marmoris aut eboris fabros aut aeris amavit,
Hor. Ep. 2, 1, 96:‡ eburarius, Inscr. ap. Spon. Misc. p. 222: ‡ intestinarius,
one who does the fine carved work in wood for the interior of a building, a joiner, Inscr. Orell. 4182:‡ a Corinthiis,
ib. 4181:‡ oculariarius,
one who made silver eyes for statues, ib. 4185.—In gen.:2.ut arcessatur faber, ut istas compedis tibi adimam,
Plaut. Capt. 5, 4, 29:cogito, utrum me dicam medicum ducere an fabrum,
id. Men. 5, 3, 11:hominem pro fabro aut pro tectore emere,
Cic. Planc. 25, 62:fabri ad aedificandam rem publicam,
work-people, workmen, laborers, id. Fam. 9, 2, 5; cf. id. Verr. 2, 5, 19, § 48:ex legionibus fabros delegit,
the workmen belonging to the army, Caes. B. G. 5, 11, 3;whose overseer was called praefectus fabrūm,
id. B. C. 1, 24, 4:His fabris crescunt patrimonia,
i. e. these smiths know how to add to their patrimonies, Juv. 14, 116:faber volans, i. e. Icarus,
id. 1, 54.— Prov.: faber est quisque fortunae suae, every man is the maker of his own fortune, Appius ap. Sall. de Republ. Ordin. 1.făber, bra, brum, adj. [1. faber], workmanlike, skilful, ingenious ( poet. and in post-Aug. prose):3.ars,
Ov. M. 8, 159; id. F. 3, 383:levitas speculi,
App. Mag. p. 282. — Sup.:signaculum faberrimum anuli aurei,
App. Flor. p. 346.— Adv.: fā̆bre, in a workmanlike manner, skilfully, ingeniously:hoc factum est fabre,
Plaut. Men. 1, 2, 23; cf. id. Stich. 4, 1, 64:teres trabs,
Sil. 14, 320; Vulg. Exod. 35, 33:sigillatum vitrum,
App. M. 2, p. 123 (cf. fabrefacio).— Sup.:facta navis,
App. M. 11, p. 262 al.:aptare,
Amm. 20, 11.
См. также в других словарях:
add — [ æd ] verb *** 1. ) transitive to put something with another thing or group of things: When the sauce is thick, add the cheese. add something to something: They ve added two major companies to their impressive list of clients. Here s another… … Usage of the words and phrases in modern English
add — W1S1 [æd] v ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(put with something else)¦ 2¦(count)¦ 3¦(increase)¦ 4¦(say more)¦ 5¦(give a quality)¦ 6 add(ed) to that/this 7 add weight to something 8 to add insult to injury 9 add fuel to the fire/flames … Dictionary of contemporary English
add — add1 [ad] vt. [ME adden < L addere, to add < ad , to + dare, to give] 1. to join or unite (something) to something else so as to increase the quantity, number, size, etc. or change the total effect [to add a wing to the building, to add… … English World dictionary
add — 1 Add, sum, total, tot, cast, figure, foot share the meaning to find or represent the amount reached by putting together arithmetically a series of numbers or quantities, and are commonly followed by up. Add is both the common and the technical… … New Dictionary of Synonyms
add — verb ADVERB ▪ hastily, hurriedly, quickly ▪ softly ▪ He added softly, ‘I missed you.’ ▪ thoughtfully ▪ … Collocations dictionary
add — addable, addible, adj. addedly, adv. /ad/, v.t. 1. to unite or join so as to increase the number, quantity, size, or importance: to add two cups of sugar; to add a postscript to her letter; to add insult to injury. 2. to find the sum of (often… … Universalium
add up — phrasal verb Word forms add up : present tense I/you/we/they add up he/she/it adds up present participle adding up past tense added up past participle added up 1) a) [intransitive/transitive] to calculate the total of several numbers or amounts… … English dictionary
add up to — phrasal verb [transitive] Word forms add up to : present tense I/you/we/they add up to he/she/it adds up to present participle adding up to past tense added up to past participle added up to 1) add up to something if separate amounts add up to a… … English dictionary
Add-drop multiplexer — An add drop multiplexer (ADM) is an important element of an optical fiber network. A multiplexer combines, or multiplexes, several lower bandwidth streams of data into a single beam of light. An add drop multiplexer also has the capability to add … Wikipedia
add up — phr verb Add up is used with these nouns as the subject: ↑figure Add up is used with these nouns as the object: ↑figure, ↑takings … Collocations dictionary
add — v. 1) (D; intr., tr.) to add to (we added this amount to the bill; these changes added to the confusion) 2) (L) she added that she would not bring the children * * * [æd] (L) she added that she would not bring the children (D; intr., tr.) to add… … Combinatory dictionary